مدل‌سازی توام عوامل مؤثر بر دیسشارژ و رخ‌داد تشنج در بیماران مبتلا به صرع

  سابقه و هدف: صرع یکی از اختلالات عصبی شایع می‌باشد که ممکن است تمام عمر دوام یابد و مستلزم مراقبت طبی منظم است.‌لزوم بررسی عوامل مؤثر بر رخ‌داد تشنج و دیسشارژهای این بیماران با در نظر گرفتن هم‌بستگی میان آن‌ها از یک طرف و عدم وجود مطالعه‌ای مشابه در این زمینه از طرف دیگر، ضرورت انجام این تحقیق را فراهم نمود.   مواد و روش ‌ ها: این مطالعه بر روی 97 بیمار مـبتلا به صـرع که در سال‌های 1386 تا 1389 به مرکـز تحقیقات علوم اعصـاب شـفا مراجعه نمودند، انجام گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل توام با اثرات تصادفی مشترک با کمک نرم‌افزار SAS انجام شد.   یافته ‌ ها: از میان متغیرهای جنسیت، نوع تشنج، وضعیت جان‌بازی و مدت زمان ابتلا به بیماری، تنها دو عامل مدت زمان ابتلا به بیماری (020/0 P< ) و وضعیت جان‌بازی (002/0 P< ) به ترتیب بر روی دیسشارژ و رخ‌داد تشنج در تحلیل توام معنی‌دار شدند. کسـانی که جـان‌بازند تقریبـاً 11 برابر بخت تشنج کردنشان بیش‌تر از کسانی که جان‌باز نیستند بود و با افزایش یک‌سال به سال‌های ابتلا به بیماری، میانگین لگاریتم دیسشارژها 5/2 درصد افزایش یافت.   نتیجه ‌ گیری: با توجه به هم‌بستگی موجود میان دیسشارژ و رخ‌داد تشنج در بیماران مبتلا به صرع، استفاده از مدل توام برای تحلیل این داده‌ها پیشنهاد می‌شود. نتایج نشان داد که وضعیت جان‌بازی و مدت زمان ابتلا به بیماری به ترتیب بر روی رخ‌داد تشنج و دیسشارژ به صورت توام اثر دارند که این عوامل باید در درمان و تشخیص صرع در نظر گرفته شود.